Harflerdeki büyük sır! Bir tek onun anlamı yok!

Kuran-ı Kerim harflerinin delalet ettiği manalar...

1. Elif ( ا ): Ülfet: Hareket, gayret, ibadet, hayır, sadaka gibi çalışmalarla ortaya çıkar. Ülfet hasıl olunca 2. adıma geçilir.

2. Be ( ب ): Bereket: Ülfette yürüyen bereketi bulur.

3. Te ( ت ): Tevbe: Berekette yürüyene, tevbe nasip olur.

4. Se ( ث ): Sevap: Tevbe eden sevaba nail olur.

5. Cim ( ج ): Cemal: Sevaba erişende güzellik meydana gelir. Bilhassa, "Gece namazı kılanların gündüz yüzü güzel olur." (H.Ş. Avarifü’l-Maarif, 45. Bölüm)

6. Ha ( ح ): Hikmet: Manalı konuşmak, işe yarayanı konuşmak demektir. Hikmetli olmanın yolu, farzları yapmak ve haramlardan sakınmaktır.

7. Hı ( خ): Hayır: Hikmette yürüyen hayra nail olur.

8. Dal ( د ): Delil: Rehberlik-kılavuzluk yapmak.

9. Zel ( ذ ): Zeka: Duyduklarını iyi kavrar, muhafaza eder.

10. Rı ( ر ): Rahmet: Rahmet-i İlahiye mazhar olmak.

11. Zel ( ز ): Zekat: Temizlik.

12. Sin ( س ): Saadet: Bahtiyarlık.

13. Şın ( ش ): Şifa: Manevi hastalıklardan şifa bulmak. 

14. Sad ( ص ) : Sıdk: Doğruluk, yalandan kurtulmak.

15. Dad ( ض ): Zıya: Parlaklık, her tarafı parlamak.

16. Tı ( ط ): Taat: İtaat, ne söylenirse yapmak.

17. Zı ( ظ ): Zafer. 

18. Ayn ( ع ): İlim: İlim sahibi olmak.

19. Ğayn ( غ ): Gına: Zenginlik.

20. Fe ( ف ): Felah, engelleri aşmak. [Korktuklarından emin, umduklarına nail olmak/kavuşmak.]

21. Gaf ( ق ): Gurbet: Buradaki gurbet yakınlık manasındadır.

22. Kef ( ك ): Keramet.

23. Lam ( ل ): Lûtuf.

24. Mim ( م ): Mev’iza.

25. Nun ( ن ): Nur.

26. Vav ( و ): Vuslat: Kavuşmak.

27. He ( ه ): Hidayet.

28. Ye ( ي ): Yakin (Sure-i Hicr’in 99. ayetinde Rabbimiz, "Ve sana yakîn (ölüm) gelinceye kadar Rabbine ibadet et!" diye buyurmuştur.)