Öğretmenler Günü Şiirleri

Öğretmenler Günü Şiirleri

24 Kasım Öğretmenler günü geldi çattı. Öğretmenler için okunabliecek en güzel şiirleri bu haberimizde bulabilirsiniz.

Bu güzel günde öğretmenine en güzel şiiri okumak isteyenler için en güzel şiirleri derledik Derlediğimiz bu şiirler sayesinde 24 Kasımda öğretmenler gününde programlarda okunacak şiir aramaktan kurtulacaksınız. En güzel şiirler, öğretmenler günü şiirleri bu sayfada.

İşte şiirler
 

ÖĞRETMEN

 

A'dan başlar aydınlık,
Bir taş koyar bütün yapılarda temele öğretmen.
Soluğudur düşüncenin buğdaydan yalaza dek
Yeryüzünde ne varsa ondan gelmedir,
Yeryüzü ile el ele öğretmen
 

 

Göz gözdür o, uzakları görürüz
Ağızdır o, türkü söyleriz haykırırız günlerden.
Ulaşırız erdem üstüne, gelecekler üstüne biz hep
Çizer büyük değirmisini
Uç olur da gergele öğretmen.
 

 

Hey hey, burası bir dağ köyü, kurda kuşa
Bırakılmış göğün kıyısına bırakılmış
83 toprak ev, 83 acı duman,
Çoluğuyla, çocuğuyla 415 karanlık
Kurtulacağız, el ayak kurtulacağız,
Bir okul yapıla, bir gele öğretmen.
 

 

Bir ışık, bir ışık daha,
Gecelerin içindeki ejderlerle dövüşür
Nice istemeseler de, nice önleseler de,
Uyandırır toplumunu
İyiye, doğruya, güzele öğretmen.

 

                          Fazıl Hüsnü DAĞLARCA
 

 

ÖĞRETMENİM

 

Ben bir gülüm, sen bahçıvan
Çok açarsam eser senin
Mis kokarsam hüner senin
Ama bir de solarsam
Günah senin, günah senin
Öğretmenim.
 

 

Ben tohumum, çiftçi sensin
Çok sularsan, ürün senin
Bol olursam, verim senin
Ama bir de çürütürsen
Hata senin, hata senin
Öğretmenim.
 

 

Ben elmasım, sarraf sensin
Pırlanta isem, emek senin
Parlıyorsam, yaldız senin
Ama bir de parçalarsan
Kırık senin, kırık senin
Öğretmenim.
 

 

Ben boş defter, kalem sensin
Doğru yazsan, yarın senin
Güzel yazsan, ikbal senin
Ama bir de karalarsan,
Vicdan senin, vicdan senin
Öğretmenim.
 

 

Ben öğrenci, sen öğretmen
Başarırsam hüner senin,
Kazanırsam zafer senin,
Ama bir de kaybedersem,
Yok diyecek başka sözüm,
Yorum senin, yorum senin
Öğretmenim.

 

                       Ahmet Anıl AKTAŞ
                       TED Ankara Koleji Öğrencisi
 

 

SEVGİLİ ÖĞRETMENİM

 

Sevgisinin sonu yok,
Kalbinin şefkati çok,
Gönlü büyük, gözü tok,
Sevgili öğretmenim.
 

 

Bilgisi ışık saçar,
Sözleri gönül açar,
Ruhum sevinçen uçar,
Sevgili öğretmenim.
 

 

Bekliyoruz yolunu,
Sardık sağla solunu,
Uzat bize kolunu
Sevgili öğretmenim.
 

 

Toplandık dizi, dizi,
Sev, okşa hepimizi,
Sensin okutan bizi,
Sevgili öğretmenim.
 

 

Doğru yol gösterirsin,
Okutur, eğitirsin,
Bize bilgi verirsin,
Sevgili öğretmenim.
 

 

Seni candan severiz,
Saygı duyar överiz,
Ellerinden öperiz,
Sevgili öğretmenim!..

 

                     Ali Osman ATAK


 

Köy Öğretmenleri
Ben bir öğretmenim
Sevgiyi, sevmeyi öğretirim çocuklarıma,
Kini, öfkeyi nefreti değil.Ben bir öğretmenim
Dostluğu, kardeşliği öğretirim çocuklarıma
Dövüşü, kavgayı, savaşı değil.Ben bir öğretmenim
Okumayı, yazmayı, küçükleri korumayı
Konuşmayı dinlemeyi, büyükleri saymayı
Öğretirim çocuklarıma.
 

 

Ben bir öğretmenim
Sevgiyle, bilgiyle sularım çiçeklerimi
Ve bu güzel çiçeklere
Cumhuriyeti kuran Atatürk"ü öğretirim.
 

 

Ben bir öğretmenim
Ve öğretirim çocuklarıma
Ülküm vatanı yüceltmektir.
 

 

Ben bir öğretmenim
Çiçektir diyemem çocuklarıma
Çiçeklerden güzeldir bütün çocuklar,
Ve öğreteceğim çocuklarıma
İyilikten güzellikten yana ne varsa.

 

                       Ahmet YÜCEL 25 Aralık 1998


 

Meçhul Öğretmen
Selam olsun,
Karanlığın ve cehlin güneşlerine
Selam olsun,
Erdemin ve bilginin eşlerineOnlar ki
Kişiliğe hürlük bağışlayan.
Onlar ki.
Karşılıksız alkışlayan.Alınlarında bilgiden meşaleler,
Karanlığın gözbebeğine yürürler
Gönüllerde mükâfaat alanlar,
Azmin ve iradenin timsali onlar.
 

 

Çıktılar yola, yolları belli
Hedef güllük gülüstanlık değil;
Yollar, sarp kayalıklar,
Yollar dikenli
Gönüllerinde bilginin çağlayan seli,
Izdıraplarla sarhoş olur
Odur karşılıksız seven,
Adı, değilmi ki
Meçhul Öğretmen.
 

 

Selam olsun,
Karanlığın ve cehlin güneşlerine
Selam olsun,
Erdemin ve bilginin eşlerine.
 

 

Onlar ki
Kişiliğe hürlük bağışlayan
Onlar ki
Karşılıksız alkışlayan.

 

                           İhsan KURT

 

 


 

BEN ÖĞRETMENİM

 

Şanlı bayrağımı görünce
Okulumun gönderinde,
Daha bir başka çarpar yüreğim.
Her sabah açtığım kapının
Bilgiye, sevgiye, doğruluğa açıldığını
Çok iyi bilirim.
Gelecek yetiştiririm, geleceğim için
Çünkü;
Ben öğretmenim
Yeni nesil benim eserim!
 

 

ÖĞRETMENİN VEDASI

 

Gidiyorum... Bir yanımda emeklerim,
Bir yanımda
Uçsuz bucaksız hayallerim.
Sizlerde yaşayacak onlar şimdi.

 

Bir damla gözyaşına kıyamadığım,
İçimin derdi, saçımın akı çocuklar...
Yavrularım...Evlâtlarım,
Kınalı kuzularım,
Avucu reyhan kokulu küçük dağlarım.

 

Kiminiz büyüdü, heybetiyle
Nam saldı, kâh korku yedi âleme,
Hatta bana bile!...
Kiminiz kurudu, kara saban arkasında
Ufalandı eller, parçalandı yürekleriniz
Toprakla beraber...Sevgisiz...
Kiminiz, daha çiçek açmadan meyve verdiniz...
Bu ihtiyarın derdi nedir bilir misiniz?
Dört adam,
Çıkacak mı benim dört kolluyu taşıyan?...
Ve olacak mı acep öbür tarafta
Yepyeni bir kara tahtam...
Benimle zamanı gelince oynadın da hazla
Alışamadığım dört duvar arasında ne işin vardı!
Hep benden önce oradaydın ne yazın ne kışın vardı...
İlk harfler, heceler, sözcükler derken
Ve o mabede seninle gelip giderken
Tutuştu ellerimiz birleşti gözlerimiz.
Karga seslerinin rüzgârlara karıştığı bir son yazdı
Son göz göze gelişimizde...
Buruk tebessümlerinle beni ağlatmıştın
ÖĞRETMENİM,CANIM....

 

                                             Fatma AYDEMİR
 

 

DÜNYANIN BÜTÜN ÇİÇEKLERİ

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
Bütün çiçekleri getirin buraya.
Öğrencilerimi getirin buraya, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmış çiçeklere benzer
Bütün köy çocuklarını getirin buraya.
Son bir ders vereceğim onlara.
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin... Ve sonra öleceğim.
 

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum,
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları,
Geniş ovalarda kaybolur kokuları...
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri,
Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin, görün beni,
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.
 

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Afyon ovasında açan haşhaş çiçeklerini,
Bacımın suladığı fesleğenleri,
Köy çiçeklerinin hepsini, hepsini,
Avluların pembe entarili hatmisini,
Çoban yastığını, peygamber çiçeğini de unutmayın,
Aman Isparta güllerini de unutmayın,
Hepsini, hepsini bir anda koklamak istiyorum.
Getirin, dünyanın bütün çiçeklerini istiyorum.
 

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Ben köy öğretmeniyim, bir bahçıvanım,
Ben bir bahçe suluyorum gönlümde,
Kimse bilmez, kimse anlamaz dilimden
Ne güller fışkırır çilelerimden,
Kandır, hayattır, emektir benim güllerim,
Korkmadım, korkmuyorum ölümden,
Siz çiçek getirin yalnız, çiçek getirin.
 

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Baharda Polatlı kırlarında açan,
Güz geldi mi Kop dağına göçen,
Yürükler yaylasında, Toroslarda eğleşen,
Muş ovasından, ağrı eteğinden,
Gücenmesin, bütün yurt bahçelerinden
Çiçek getirin, örtün beni,
Eğin türkülerinin içine gömün beni.
 

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
En güzellerini saymadım çiçeklerin,
Çocukları, öğrencilerimi istiyorum,
Yalnız ve çileli hayatımın çiçeklerini,
Köy okullarında açan gizli ve sessiz,
O bakımsız ama kokusu eşşiz çiçek,
Kimse bilmeyecek seni, seni kimse bilmeyecek
Seni, beni yalnızlık örtecek, yalnızlık örtecek
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
 

 

Ben mezarsız yaşamayı diliyorum,
Ölmemek istiyorum, yaşamak istiyorum,
Yetiştirdiğim bahçe yarıda kalmasın,
Tarümar olmasın istiyorum, perişan olmasın,
Beni bilse bilse çiçekler bilir dostlarım,
Niçin yaşadığımı ben onlara söyledim,
Çiçeklerde açar benim gizli arzularım.
 

 

Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum.
Okulun duvarı çöktü, altında kaldım,
Ama ben dünya üstündeyim, toprakta,
Yaz kış bir şey söyleyen sonsuz toprakta,
Çile çektim, yalnız kaldım, ama yaşadım,
Bilir bunu bahçeler, kayalar, köyler bilir.
Şimdi sustum, örtün beni, yatırın buraya.
Dünyanın bütün çiçeklerini getirin buraya.

 

                                      Ceyhun Atıf KANSU
 

 

24 Kasım Öğretmenler Günü

 

A'dan başlar aydınlık,
Bir taş koyar bütün yapılarda temele öğretmen.
Soluğudur düşüncenin buğdaydan yalaza dek
Yeryüzünde ne varsa ondan gelmedir,
Yeryüzü ile el ele öğretmen
 

 

Göz gözdür o, uzakları görürüz
Ağızdır o, türkü söyleriz haykırırız günlerden.
Ulaşırız erdem üstüne, gelecekler üstüne biz hep
Çizer büyük değirmisini
Uç olur da gergele öğretmen.
 

 

Hey hey, burası bir dağ köyü, kurda kuşa
 

 

Bırakılmış göğün kıyısına bırakılmış
83 toprak ev, 83 acı duman,
Çoluğuyla, çocuğuyla 415 karanlık
Kurtulacağız, el ayak kurtulacağız,
Bir okul yapıla, bir gele öğretmen.
 

 

Bir ışık, bir ışık daha,
Gecelerin içindeki ejderlerle dövüşür
Nice istemeseler de, nice önleseler de,
Uyandırır toplumunu
İyiye, doğruya, güzele öğretmen.

 

                            Fazıl Hüsnü DAĞLARCA
 

 

Çocuklarım

 

Yoklama defterlerinden öğrendim sizi ,
Benim haylaz çocuklarım !
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım ;
Koltuğunda satılmamış gazeteler?
 

 

Dumanlı bir salonda
Kendime göre karşılarken akşamı ,
Nane şekeri uzattı en tembeliniz?
Götürmek istedi küfesinde
Elimdeki ıspanak demetini
En dalgını sınıfın !
İsterken adam olmanızı
Çoğunuz semtine uğramaz oldu mektebin
Palto , ayakkabı yüzünden .
 

 

Kiminiz limon satar Balıkpazarında
Kiminiz tahtakalede çaycılık eder ;
Biz inceleye duralım aç tavuk hesabı ,
Tereyağındaki vitamini
Ve kalorisini taze yumurtanın !
 

 

Karşılıklı neler öğrenmedik sınıfta ,
Çevresini ölçtük dünyanın ,
Hesapladık yıldızların uzaklığını
Orta Asya?dan konuştuk laf kıtlığında .
 

 

Neler düşünmedik beraberce
Burnumuzun dibindekini görmeden
Bulutlara mı karışmadık .
? Hazan rüzgarı?nda dökülmüş
? hasta yapraklar??a mı üzülmedik .
Serçelere mi acımadık , kış günlerinde
Kendimizi unutarak !

 

                                      RIFAT ILGAZ

 

 

 

Öğretmenler Günü
 

 

Bir gün sizleri anlatmaya yetmez,
 
Sizin sevginiz asırlarca geçmez,
 
Hayatım sayfa sayfa eseriniz,
 
Nasıl unuturuz anıları biz.

 

 

 

Öğretmenim gününüz kutlu olsun,
 
Öğrendikçe bu millet mutlu olsun,
 
Defter, kitap, kalemler neye yarar,
 
Siz olmazsanız yetişmez dimağlar.

 

 

 

O zaman; devlet millet seni anar,
 
Çünkü her makamda bir öğrencin var.
 
Cumhurbaşkanı senin talebendir,
 
Başbakan hesabı senden öğrenir.

 

 

 

Yıllar geçmiş bir zat elinizi öper,
 
Ben Milli Eğitim Bakanıyım der.
 
Sizleri yazarken titrer ellerim,
 
Sanki gene imtihanda gibiyim.
 

 

Hatalı yazdıysam özür dilerim,
 
Satırlarda sınırlanmaz bu sevgim.
 
24 Kasım sonbahara rastlar,
 
Yapraklar döküldükçe sevginiz artar.

 

 

 

Gönlünüz ikinci baharı yaşar,
 
Tarih böyle mutlu günlerde dolar.
 
Öğretmenim, gününüz kutlu olsun,
 
Öğrendikçe bu millet mutlu olsun...
 

 

                               Muhittin YEGÜL

 

 

 

Ana Gibi, Baba Gibi
 

 

Öğretmenim bilir misin
 
Seni nasıl sevdiğimi?
 
Sorsan bana nerde yerin
 
Gösteririm ben kalbimi

 

 

 

Ana değil, ana gibi;
 
Baba değil, baba gibi
 
Öğretmenim ben de sevgin
 
Can içinde bir can gibi...
 

 

                       Hüseyin DÜZBASAN
 


 

VE DÜŞÜNÜR ÖĞRETMEN
 

 

Eylülde sararan yapraklarla beraber,
 
Öğretmenler vurulur boş tarlaların ıssızlığında.
 
Ve düşünür öğretmen, ölümle yaşam arasında:

 

 

 

Kim, neden sıkmıştır kahpe kurşunları kahpece?
 
Yarar kurşunların sesi, karanlığı bir gece.
 
Akan her damla kan yaklaştırır ölümü.
 
Gurbetin kanlı tozu tutuşturur gönlünü.

 

 

 

Eğitim Ordusu"nda olunca şanlı nefer,
 
Başlamıştır gurbete gitmek için bir sefer.
 
Ölümün beklediğini bilemezdi bu yerde.
 
Çare diye gelmişti, cehalet denen derde.

 

 

 

Böyle mi olmalıydı öğretmenin kaderi?
 
Alırlardı sılada elbet kara haberi.
 
Yaşlı ana sarılır cansız duran bedene.
 
Lanetler yağdırılır ona ateş edene.

 

 

 

İntikam yeminleri edilir hep bir dilden.
 
Rahat uyu öğretmen, çıkmazsın gönüllerden.
 
Derler de unuturlar; adın kalır bir taşta.
 
Sorarsın bir gün elbet: “Niye öldüm bu yaşta?”

 

 

 

Eylülde sararan yapraklarla beraber,
 
Öğretmenler vurulur boş tarlaların ıssızlığında.
 
Ve düşünemez öğretmen, ölümün karanlığında.
 

 

                       Murat Arıcı Edebiyat Öğretmeni

 

 

 

SENİNLE HER MEVSİM BAHAR ÖĞRETMENİM
 

 

Bir gün dersem ki, ben öğretmenim
 
Kalemimin mürekkebi alın terindir.
 
Vedalaşıp gidersem öğretmenim
 
Unutmayı unuturum da, unutmadığım
 
Kalbimdeki en güzel yerindir.

 

 

 

Bir gün adımı soranda çocuklarım
 
Kendimden önce senin adını söylerim
 
Solmadan açabiliyorsa köpre tomurcuk,
 
Uğrunda harcanır boncuk boncuk,
 
Yine de bitmez öğretmenim var derim

 

 

 

Güllerin güzelliğini göstermeden önce
 
Gülşenin vurulduğu tebessümünü anlatırım
 
Her zil çalışında önce sen gelirsin aklıma
 
Senden incecik bir ışık gelir şiir şiir
 
Ben susarım, yine sen konuşursun gönlünce.

 

 

 

Bir gün dersem ki ben öğretmenim
 
Sen güneş kadar uzakta bile olsan
 
Her bakışımda gülümseyişini görürüm
 
Işıksız açmazmış çiçek, gelmezmiş bahar
 
İnan seninle her mevsim bahar öğretmenim.
 

 

                                            Yılmaz İMANLIK

 

Başöğretmen Atatürk

 

Kara tahta başında
Başöğretmen Atatürk
Süzülen gözyaşımda
Başöğretmen Atatürk
 

 

Düşmanlar gelir dize
Gece çıkar gündüze
Kılavuzdur o bize
Başöğretmen Atatürk
 

 

Yokuşları düz eder
Yarınlardan söz eder
Geceyi gündüz eder
Başöğretmen Atatürk
 

 

Elsizlere el olur
Dilsizlere dil olur
Has bahçede gül olur
Başöğretmen Atatürk
 

 

Okşarken saçımızı
Isıtır içimizi
Doyurur açımızı
Başöğretmen Atatürk
 

 

Bilgisizliği yerer
Kalplerden sevgi derer
Bilgilerden taç örer
Başöğretmen Atatürk
 

 

Işık saçar geceye
Hayat katar heceye
İlham verir niceye
Başöğretmen Atatürk
 

 

Zihni arıdır aydan
Oku fırlatır yaydan
Haber verir uzaydan
Başöğretmen Atatürk
 

 

Sanma uyur toprakta
Her gün doğar şafakta
Gölgelenir bayrakta
Başöğretmen Atatürk

 

                M.NİHAT MALKOÇ

 

 

 

Öğretmenim
 

 

Ne güzelde parlarsın bütün sabahlarda
 
Tıpkı bir yıldız gibisin sen okulumuzda
 
Atatürk"ün istediği asil duruşunla,
 
Türk milletine layıksın, sen öğretmenim.
 

 

Sana emanet edilmiş bizim geleceğimiz
 
Sen oldun bayrağı, vatanı sevdirenimiz
 
Atatürk"ün izinde, koşar yüreğinle
 
Türk milletine layıksın, sen öğretmenim.
 

 

                             Birkan Soylu-Ankara

 

 

 

Atatürk ve Öğretmenim
 

 

Sevgili öğretmenim
 
Heyecanla beklerdik seni her sabah
 
“Günaydın” derdin, seslerin en güzeliyle,
 
“Bugünkü Konumuz” diye, başlardın söze
 
Kara tahta önünde ak bilgilerle
 
Çırpınırdın, bir şeyler öğretmek için bize.
 

 

“BAYRAK” derdin öğretmenim
 
Heyecandan dalgalanırdı sesin bayrak gibi
 
“Atatürk” deyince coşardın sen
 
Yatağına sığmayan ırmak gibi.
 

 

“Atatürk” deyince öğretmenim
 
Nefes almaz seni dinlerdik
 
Anlatırdın hayatını devrimlerini
 
Cepheden cepheye koşardın sen
 
Daha bir büyürdün gözümüzde
 
Sanki Atatürk"ü yaşardın sen.
 

 

Ellerinden öperim öğretmenim.
 
En güzel duygularla en güzel bilgilerle
 
Yetiştirdin bizi.
 
Şimdi içimizde inanç, başımızda bayrak
 
Bu yurt sevincimiz tasamız bizim
 
Atatürk ilkeleri en büyük yasamız bizim
 
Atatürk yolundan dönmeyiz biz
 
Meş"alemiz Atatürk sönmeyiz biz...
 

 

                             Özkan GÖNLÜM

 

 

 

Öğretmenim
 

 

Güler yüzlü öğretmenim,
 
Bir tanesin, canım benim.
 
Masallarla bilmeceler,
 
Anlatırsın neler neler...
 

 

Kalemimi tutamazken
 
Kitabımı açamazken
 
Bir de baktım yazıyorum,
 
Sular gibi okuyorum.
 

 

Çalışıp iyi olmayı,
 
Koşup el ele vermeyi,
 
Bu güzel yurdu sevmeyi
 
Sen öğrettin öğretmenim.
 

 

Bizde pek çok emeğin var,
 
İçimizde çok yerin var
 
Yetiştirdin hepimizi,
 
Ver öpelim elinizi
 

 

                   Süleyman KARAGÖZ

 

 

 

Başöğretmen

 

Atatürk benim,
Başöğretmenim,
Ne öğrendimse,
Ondan öğrendim.
 

 

Yenilikleri,
Hep o düşünmüş,
Milleti için,
Ağlamış, gülmüş.
 

 

Çocuk kalbimle,
İlk onu sevdim,
Atatürk benim,
Başöğretmenim.

 

                Tarık ORHAN

HABERE YORUM KAT
UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.